بافندگان این روستا علی رغم گسترش مواد اولیه شیمیایی در صنعت رنگرزی کشور، هنوز در تلاش هستند تا رنگ های مورد نیاز را با استفاده از مواد اولیه گیاهی تهیه نمایند. ارزش محصولاتی که در آن ها از رنگ های شیمیایی استفاده می شود، بسیار پایین تر از فرش های تولیدی با رنگ های طبیعی است.
از سوی دیگر مهمترین ویژگی رنگرزی سنتی فرش های چهارمحال و بختیاری از آن جهت است، که قالی هر چه بیشتر پا بخورد مانند قالی کرمان خوش رنگ تر می شود. منطقه چالشتر معروفیت خود را مدیون استفاده از رنگ های گیاهیِ با کیفیت در فرش تولیدی خود است.
«رنگ هایی که در قالی این روستا استفاده شده، عبارتند از: آبی سیر و روشن، لاکی سیر و روشن، کرم و سفید، سبز سیر و روشن، قهوه ای و نارنجی.» (مقصودی، 1388: 11).
رنگرزی رنگ های روناسی این منطقه با بقیه مناطق کشور متفاوت است به شکلی که در سایر مناطق خامه با روناس و دندانه های مختلف جوشانده می شود. اما در این منطقه مواد اولیه یا خامه به مدت 72 ساعت یا بیشتر در حمام آب گرم یا ولرم خوابانده می شود و پس از طی مدت زمان مقرر وقتی خامه از حمام یا پاتیل خارج شد رنگ دوغی، بدنی یا گلبهی به خود میگیرد. سپس خامه را در آب های جاری چشمه ها یا قنوات به مدت دلخواه به صورت شناور می بندند خامه با جذب املاح و کانی های موجود در آب رفته رفته تیره تر می گردد و بسته به نیاز بافنده و شید دلخواه او، از آب خارج می گردد. (بستگی به زمان نگهداری در آب دارد) این تفاوت رنگ که به دلیل املاح متفاوت موجود در آب مناطق مختلف باعث ایجاد تفاوت در رنگ هاست که عاملی برای تشخیص فرش های مختلف مناطق مختلف است. پس یکی از منحصر به فردترین شیوه های رنگرزی در این مناطق می باشد که خود باعث تشخیص فرش یک روستا از روستای دیگر توسط ارزیابان و ارزشیابان فرش است.
برای اکثر رنگ های دیگر هم «خامه ها را به مدت تقریباً یک هفته در ظرفی مملو از رنگدانه گیاهی قرار می دهند تا خامه ها، با حرارت خورشید رنگ شوند و سپس برای تثبیت رنگ خامه ها، آن ها را در ادرار گاو حرارت می دهند. برای رنگ های روشن تر خامه های جدید را در پساب خامه های قبلی که با دوغ مخلوط شده استقرار می دهند، به طوری که ممکن است از این پسآب در چهار مرحله برای رنگرزی استفاده شود.» (حسینی، 1389: 31).
تعداد رنگ های مورد استفاده در قالی های چالشتر بین 22 تا 28 رنگ است. این رنگ ها عبارتند از: «رنگ شتری (قهوه ای روشن)، زرد کاهی، آبی تُخساری (رنگ روشن و آبی خاکی)، نیلی سیر، کلیل (آبی پررنگ)، قرمز [لاکی] (صورتی سیر و نیم سیر)، بدنی (صورتی باز) و رنگ قارایی طوسی، خاکی و بادامی می باشد.» (صوراسرافیل، 1389: 76). از دیگر رنگ ها می توان كرم، سفید، قهوه‌ای، سبز سیر و روشن، چهره ای، نارنجی و مشكی را نام برد. (نک نادری، 1388: 21).
