تصویری زیبا از بازار فرش فروشان اصفهان قاجار
فرش همراه با ابریشم و پنبه و شال از کالاهای عمدهٔ تجارت داخلی در دوران قاجار بوده است.
بیشتر فرش‌هایی دوره قاجار که از ایران صادر می‌شده، بدواً به مقصد هندوستان، ترکیه و یا روسیه بوده است.
صادرات فرش‌های شاخص ایرانی به استانبول از طریق ترابوزان در سال‌های ۱۲۶۶ (۱۸۵۰م) و ۱۲۷۲ ه.ق (۱۸۵۶م) نشانگر آن است که تجارت در آن دوران، هنوز از اهمیت خاصی برخوردار بوده است، این در حالی است که متأسفانه به آمار این‌گونه داد و ستدها دسترسی نمی‌باشد و به نظر می‌رسد، حداقل بعضی از این فرش‌ها در نهایت به مقصد اروپا ارسال می‌شده است؛ اما از طرفی هم، چنین پیداست که اندازه و ابعاد سنتی فرش ایران، معمولاً، بیشتر مناسب شرق بوده و هنوز اندازه و ابعاد باب سليقهٔ غربی رایج نبوده است.
در اواسط همین قرن، فرش ایران در بازارهای صادراتی شناخته شده و با رقابت حاصل از گسترش قابل توجه صنعت فرش دست‌بافت ترکیه و هندوستان مواجه می‌شود. از طرف دیگر، در همان زمان تقاضای اروپاییان و امریکایی‌ها برای فرش فزونی می‌گیرد و از دههٔ ۱۲۹۰ ه. ق (۱۸۷۰م) به بعد است که گسترش همه جانبه در صنعت فرش ایران انجام می‌گیرد. در این مورد اعداد و ارقام حاصله را به تنهایی نمی‌توان كل ماجرا تلقی نمود، چون، تا آنجایی که آمار و اطلاعات گوناگون مندرج در نوشته‌ها مؤید آن است، قاچاق گستردهٔ فرش هم در جریان بوده است و با وجود تمام این موارد، اطلاعات نشان می‌دهد که فرش در تجارت بین‌المللی ایران از اهمیت زیادی برخوردار می‌شود.
